مقایسه پیامدهای بارداری هپارین با وزن ملکولی کم با هپارین شکسته نشده در درمان سقط مکرر ثانوبه به سندرم آنتی فسفولیپید

سابقه و هدف: سندرم آنتی فسفولیپید اختلال خودایمنی سیستمیکی است که با ترومبوزهای شریانی و وریدی و پیامدهای ناخواسته بارداری مشخص می شود. هدف از مطالعه حاضر مقایسه نسبی کارایی و بی خطری هپارین با وزن ملکولی کم با هپارین شکسته نشده در درمان زنان بار دار با سابقه سقط مکرر ثانوبه به سندرم آنتی فسفولیپید است. مواد و روشها: این مطالعه آینده نگر بر روی 83 زن با سابقه 3 بار یا بیشتر سقط قبل از هفته دهم بارداری و با آنتی بادی آنتی فسفولیپید مثبت انجام شد. به محض تشخیص بارداری هپارین شکسته نشده (5000 واحد، دو بار در روز) یا هپارین با وزن ملکولی کم (اناکساپارین 40 میلی گرم، یکبار در روز) دریافت کردند. اطلاعات مربوط به این زنان از سامانه جامع اسناد پزشکی سازمان تامین اجتماعی استان قم استخراج شده است. سپس پیامد بارداری در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: در گروه هپارین با وزن ملکولی کم 42 زن (5/95%) و در گروه هپارین شکسته نشد 34 زن (2/87%) نوزاد زنده به دنیا آوردند (05/0p>). تفاوت معنی داری در سن و وزن هنگام تولد در بین دو گروه دیده نشد. میانگین آپگار دقیقه 5 در گروه دریافت کننده هپارین با وزن ملکولی کم 2/1±4/8 و در گروه دریافت کننده هپارین شکسته نشده 2/1±7/7 بودکه از نظر آماری معنی دار (05/0p<) ولی از نظر بالینی اهمیت چندانی نداشت. نتیجه گیری: به نظر میرسد هر دو هپارین با وزن مولکولی کم و هپارین شکسته نشده در درمان زنان باردار با سابقه سقط مکرر ثانویه به سندرم آنتی فسفولیپید موثرند. ولی هپارین با وزن مولکولی کم نسبت به هپارین شکسته نشده تا حدودی موثرتر به نظر می رسد، هرچند تفاوت آنها به سطح معنی داری آماری نرسید.